Gare de Lyon

Een Nederlands stuk over de kracht van een verloren liefde die zich na dertig jaar opnieuw doet gelden.

Gare de Lyon is gebaseerd op een ware gebeurtenis en vertelt het verhaal van Rachel en Gerard, twee jonge gelieven in het Parijs van 1942. Als de Duitsers de stad bezetten, verandert hun leven radicaal: Rachel moet als Jodin de stad ontvluchten en Gerard gaat bij het verzet. Pas dertig jaar later ontmoeten zij elkaar opnieuw en vertellen hun levensverhalen. Het verhaal wordt niet chronologisch verteld. Door deze caleidoscopische opbouw wordt het publiek geprikkeld om zich langzaamaan een beeld te vormen van het leven van twee mensen die in de oorlog kwetsuren opgelopen hebben en daarmee in het reine moeten zien te komen. Dit fragmentarisch karakter is ook doorgetrokken in de regie. Zo wordt het verhaal onderbroken door een zestal life gezongen liederen die belangrijke gebeurtenissen of emoties extra tijd en aandacht geven.
Daarnaast zorgen video-sequenties tijdens scenes of songs voor een visuele verbeelding daarvan. De ­speelstijl varieert van psychologisch-realistisch tot bijna abstract-muzikaal. Het levert een voorstelling op die voor een breed publiek is te verstaan en te genieten: enerzijds ­onder­houdend, anderzijds emotioneel confronterend. Van levens die steeds maar weer door boze krachten worden vermalen. Als theater een oefening in empathie is, dan is Gare de Lyon daar een voorbeeld van.

• Acteurs: Jette van der Meij, Bartho Braat
• Regie: Ad de Bont
• Auteur: Wies Venmans
• Techniek: Jelle van der Holst
• Producent: Venmans Productions
• Verkoop i.s.m. Impresariaat Maria C. van Loon

“(…) een met veel zorg en durf gemaakte voorstelling. Wat er verteld wordt is – zeventig jaar na de oorlog – nog steeds van belang. Gruwelijk, dat wel. En ook breekbaar, subtiel. Functioneel theater.
Jacques d’Ancona, Dagblad v.h. Noorden

 

De Bont heeft gezorgd voor een voorstelling met vaart en variatie, waarbij het publiek aan de lippen van de spelers hangt. Goed gekozen liederen wisselen de scènes af, die soms gepaard gaan met stomme zwart-wit filmbeelden, waarin de vertelde gebeurtenissen bijna letterlijk een plek krijgen.
Hans Brans

 

Tijdsduur 80 minuten • Pauze neen