Hoe ik herinnerd wil worden

Ooit, ik was 22, 23, werd ik op straat aangesproken door een man die een groot talent in mij zag. Het verbaasde me niks. Ik was er klaar voor. Voor wat, dat wist ik nog niet precies, maar dat ging de man mij uitleggen.
Hij nodigde me uit in een duur restaurant in het hart van de stad. Het soort restaurant waarvan ik altijd had geweten dat ik er thuis hoorde, maar dit was eerder dan gepland. Er stond een lange tafel voor ons klaar. We bleken met velen te zijn.
De man zat aan het hoofd en zei niets. Aan de blikken van de andere genodigden zag ik dat zij hier met dezelfde verwachtingen naartoe waren gekomen als ik.
Maar nu we met zo velen waren, sloeg de twijfel toe.
Bij de meesten leidde het tot grote woede.
Ik bleef als enige over, samen met de man. Ik was zijn gast, hij wilde van geen protest weten. Samen hebben we heerlijk gegeten en onbedaarlijk gelachen.
Het was mijn eerste grote misverstand maar onderscheidde zich door de onmiddellijke ontknoping. De meeste misverstanden zijn hardnekkiger.

• Martin Simek: Tekst & spel

Wij zijn al overal geweest, maar wij zijn nog nergens.
Martin Simek

Speelperiode: okt-nov-dec 2020 mrt-april-mei 2021
Tijdsduur: 90 minuten